این تارنما در پی چیست؟
آیا علاقه دارید که بخشی از عرش کبریایی را در فرش خاکی تجربه کنید؟
ما شما را به حس این تجربه و تماشای این نمایش دعوت می کنیم.
انسانهای با نیازهای ویژه ، فرشتگان خاصی هستند که به سبکی و آرامی در کنار ما به حیات خود ادامه می دهند.
جمعیت آنها ، حداقل 15 درصد از افراد جامعه ما را در بر می گیرد.
عشق و صفای معصومانه و بی چشمداشت آنها در کنار شادی و عاطفه این گلها می تواند خانه وجودمان را گرم کند.
بخشی از این تارنما به گفتگو با والدین کودکان با نیازهای ویژه در برخی از استانهای ایران، اختصاص دارد علاوه بر آن داستانهای واقعی از زندگی کودکان مشابه در کشورهای دیگر هم در بخش دیگر آورده شده است.
زبان همه یکی است و آن زبان همدلی است.
انگار در این وادی، عاطفه بر نژاد، جنس، رنگ، حرص و طمع و رجحان دارد.
ای بسا هندو و ترک همزبان ای بسا دو ترک چون بیگانگان
پس زبان محرمی خود دیگرست همدلی از همزبانی بهترست
فرهنگ با ارزش و میراث کهن ایرانی مایه مباهات ماست.
این فرهنگ مثل نهال نیاز به مراقبت و آبیاری و چیدن علفهای هرز دارد.
هنوز الفاظ ناپسندی هستند که در جامعه نسبت به مددجویان ، معلولین و ناتوانان ذهنی و جسمی ادا می شود، گاه حتی از این کلمات به عنوان فحش استفاده می گردد.
بخاطر عدم فرهنگ سازی مناسب که باید از تعامل اولیه کودکان و حتی در کتابهای درسی شروع شود ، معدودی از مردم پاک و صمیمی ما در برخورد با یک فرد با نیازهای ویژه رفتار غریبی از خود نشان می دهند.
دیده ام افرادی که انگشت سبابه و شست خود را باز می کنند و وسط آن را دندان می گیرند.
بعد هم نچ نچ می کنند و خداوند را از بایت این که آن نیاز را ندارند شکر می کنند.
دیده ام خانواده هایی که فرزند معلولشان را در پستوی خانه از چشم بقیه قایم می کنند.
دیده ام خانواده هایی که از بازی فرزندشان با یک کودک با نیازهای ویژه هراس دارند.
حتما خانواده های این گلها با من هم کلام می شوند و تجربه های خود را در ذهن مرور می کنند.
به نظر من این تجربه ها باید به سطح جامعه کشیده شود تا اصلاح فرهنگی صورت گیرد.
این وظیفه چه کسی بوده که اطلاعات اولیه را به این خانواده ها بدهد؟
راستش را بخواهید همه مقصر هستیم.
هدف این تارنما، کمک به فرهنگ سازی در این زمینه است.
در این رابطه به شنیدن تجارب خانواده ها ، درد دلها و راه حل هایی که هر خانواده به فراخور حال پیدا کرده نیاز داریم.
مادران فرزندان با نیازهای ویژه در همه نژادها و همه مذاهب و همه کشورها بسرعت در خطر قرار می گیرند.
آنها در وهله اول توازن در امور خانواده را از دست می دهند و همه هم و غم خود را متوجه کودک با نیاز ویژه می نمایند.
اشتغال، شوهر، سایر فرزندان، مساله تندرستی فردی و حقوق قانونی این مادران با ورود کودک با نیازهای ویژه به زندگیشان در درجه بعدی اهمیت قرار می گیرد.
می توان گفت مادران شرقی و بخصوص ایرانی، از نظر عاطفی بسیار حساستر و شکننده تر هستند.
پس لازم است که برخی از تجارب موفق سایر کشورها را در یکی از بخشهای این تارنما بررسی کنیم .