گفتگوهای ویژه
گفتگوی تلخ
ویدئوی کوتاهی از گفتگوی یک نوجوان با سندروم داون را به اشتراک می گذاریم
لینک ویدئو در کانال آپارات وب سایت
بچه های قلدر و بی تربیت که نزاکتی از خانواده و مدرسه نیاموخته اند، در سطح جامعه به گرگهایی تبدیل می شوند که راه و رسم رفاقت نمی دانند، جوانمردی را فراموش کرده اند و حمله به آسیب پذیرترین و معصوم ترین اقشار را نشانه زرنگی و هوش خود می دانند....
آیا وظیفه آموزش و پروش و سازمان بهزیستی، ادغام این کودکان در نظام آموزشی نیست ... آیا استثنا کردن این افراد ، باعث نمی شود که بچه های مدارس عادی خود را تافته جدابافته بدانند. بیائیم به جای جدا کردن کودکان به آنها طرز زندگی اجتماعی و با هم بودن را یاد بدهیم و بازی مسخره کودک تیز هوش (که اکثرا به مدد ثروت و نفوذ خانواده است) و کودک استثنایی (که به خاطر دوری از کودکان دیگر، سرعت رشد کمتر از حد عادی خود را تجربه می کند) را بازنگری کنیم.
جای آن دارد که حداقل در کتاب های درسی، به بچه ها یاد بدهیم که این کودکان با نیازهای ویژه ، شریف ترین و صادق ترین اجزاء اجتماع هستند. آگاه باشیم که این کودکان در لطیف کردن فضای خشک اجتماع نقش بازی می کنند و هر کودک با نیاز ویژه ، فرصتی برای جامعه است.
به نظر من حرف این نوجوان در عین صداقت و سادگی بار معنایی زیادی دارد... «اگر قصد مسخره کردن مرا داری، برو خدا را مسخره کن. اگر قصد اذیت مرا داری برو خدا را اذیت کن....»
چه کسی می تواند به خود حق بدهد که به خلقت خاص خدا، انگ بچسباند.
افرادی که یک فرد با نیاز ویژه را مسخره می کنند، چه مزیتی بیشتر از آنها دارند...
کسی که یک فرد با نیاز ویژه را آزار می دهد، به احتمال زیاد خود تحت آزار جنسی و لفظی از سوی قلدرهای دیگر قرار گرفته و حالا دیواری کوتاهتر از این قشر عزیز ، که حلقه های خاص اتصال به خدا هستند، نیافته است...
حرف زیاد است...
امان از دست بی فرهنگی ما
محمد رضا حیدرزاده نائینی
معلولان را دریابید
یک کارشناس آموزشی گفت: صبر و شکیبایی و با شادی به زندگی نگریستن،
تحمل مشکلات زندگی را برای معلولان امکان‌پذیر می‌کند.
مهری معینی نائینی در گفت‌وگو با طبنا (خبرگزاری سلامت) با بیان این مطلب افزود: بدون توجه به نوع شخصیت افراد معلول، درس‌هایی برای یادگیری از آنها وجود دارد چراکه معلولان افراد تاثیر گذاری هستند و سختی‌های آنها در زندگی به آسانی قابل چشم‌پوشی نیست.
معینی نائینی با بیان اینکه آنها هر روز با عزم و استحکام با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کنند، گفت: برای بسیاری از مردم جای تعجب دارد که آیا معلولان می‌توانند از عهده رویارویی با این مشکلات بر آیند یا خیر. اما افراد دارای معلولیت در طول زندگی خود درس‌های بسیار زیادی می‌آموزند. درس‌های زندگی که مردم با اندام عادی و توانمند ذهنی و جسمی، به ندرت تجربه می‌کنند. معلولیت دشوار است، اما این غنی‌ترین کلاس درسی است که انسان می‌تواند تجربه کند.
معینی نائینی اضافه کرد: این یادگیری از طریق تجربه مستقیم عمیق‌تر می‌شود، برخی برداشت‌های عقلانی هم وجود دارد که در رهگذر عبور از این تجربه، حاصل می‌شود. همچنین شادی حقیقی در جسم “نا‌سالم” واقعا امکان‌پذیر است. اکثر مردم می‌گویند که ترجیح می‌دهند بمیرند تا آنکه با ناتوانی زندگی کنند، این استدلال برای یک فرد معلول مفهو‌می ندارد. علت این است که بیشتر مردم با اندام‌های سالم و توانا، نمی‌توانند شادی را در وضعیتی که بخشی از بدن آنها به صورت دائم ناقص شده، در ذهن خود تصور کنند.
وی با اشاره به اینکه مغز انسان به‌خوبی قادر است که خود را با وضعیت بدن در حالت معلولیت وفق دهد، گفت: شادی به‌راحتی از طریق زنده ماندن، خانواده و جمع دوستان به دست می‌آید.
وی با تاکید بر اینکه صبر و شکیبایی می‌تواند معلولان را از اکثر مراحل سخت عبور دهد گفت: اغلب معلولان حوصله و شکیبایی لازم را بروز می‌دهند. صبر و شکیبایی به آنها کمک می‌کند تا با به‌کارگیری عواطف و احساسات بر ناتوانایی‌های جسمی پیروز شوند.
معینی نائینی با اشاره به اینکه حوادث و تصادفات برای همه محتمل است، گفت: هنگا‌می که می‌شنویم که فردی در اثر تصادف دچار معلولیت شده، اغلب می‌اندیشیم که این حادثه قرار نیست برای ما اتفاق بیفتد و بیشتر اوقات مثل دیدن یک نمایش تلویزیونی یا فیلم به تماشای آن می‌نشینیم. یعنی به مخیله خود اجازه نمی‌دهیم که بپذیرد چه بسا چنین حوادثی می‌تواند جزئی از واقعیت زندگی ما شود.
وی افزود: حقیقت این است که حوادث هر روز در کمین افراد است. احتمال بروز این وضعیت در تما‌می مراحل زندگی وجود دارد ولی فردی که معلول باشد، اندکی بیشتر از بقیه درک می‌کند و نسبت به آن هوشیاری و آگاهی دارد.
این کارشناس آموزشی خاطر نشان کرد: معلولیت می‌تواند برای هر فردی رخ دهد. چه بسا در خانواده‌ای هیچ گونه سابقه مشکل ژنتیکی و یا معلولیت مادرزادی نبوده، اما اولین فرزند آنها دچار فلج مغزی شود. این واقعیتی تکان‌دهنده است که یک دفعه خود را در اردوگاه معلولان ببینید.
وی خطاب به معلولان گفت: به دلیل چیزهای کوچک خودتان را آزار ندهید. معلولیت می‌تواند استرس‌زا باشد. مواردی نظیر صندلی چرخدار خراب، کاهش پرداخت‌های بیمه درمانی، سرکار نیامدن پرستار همیشه رخ می‌دهد. در ابتدا باید بیاموزید که اجازه ندهید سطح استرس‌تان زیاد شود. اگر در جوانی قادر به این کار شدید که هیچ وگرنه بعد از ۴۰ سالگی دیگر قادر به کنترل آن نخواهید شد.
لینک خبر : خبرگزاری سلامت